Сёння раніцай, дзесьці а 8, я мыў посуд і прыдумаў такі прыпеў. Справа ў тым, што я ўжо даўно пра гэта думаў, што ў нас шмат сродкаў камунікацыі адзін с адным, але ў той жа момант гэтых сродкаў вельмі мала і самае галоўнае, што мы можам разумець бліжняга толькі па яго словах, учынках і профілю у сацыяльных сетках, але гэта толькі абалонка, гэта вынік. Насамрэч, у кожнага з нас ёсць толькі мы самі і часта здараецца, што самога сябе цяжка зразумець, а не тое, каб гэтага чалавека, якога мы ўжо шмат гадоў ведаем. Часта і не трэба разумець, а проста прыняць, які ёсць. Проста прыняць. Чалавек зменіцца, калі захоча, ці толькі лабатамія зменіць яго. Але ці будзе гэта той жа самы чалавек? Таму прабачце мяне, бо вы мяне не ведаеце, як і астатніх. Застаецца толькі прабачыць, зразумець — ніколі. Ну, можа, толькі адносна, праз свой досьвед, зразумець, праціснуўшы нейкія веды праз сябе. Як адлюстраванні.
Што ты ведаеш пра мяне? Ты бачыш толькі абалонку.
Нечаканачка, неспадзяваначка, пайшлі танчыць. Танцпляц чакае. Хопіць мудрагеліць. На глыбінным узроўні мы разумеем, як звяры. Адчуваем вібрацыі дупай. Знешняе паказвае, што ўнутры, а па адзенні сустракаюць, але мой розум і веданне правіл арфаграфіі і беларускай мові (трохі), насамрэч больш жарт і фан, чым нейкія там. Ну, вы ведаеце. Дзякуй, табе слухач. Дзякуй за каментар. Я не разумею, але ўсё роўна, дзякуй. Пайшлі танчыць. Як адлюстраванні.
Aussie six-piece showcases a buoyant co-mingling of jazz-funk grooves, snappy post-punk riffs, and krautrock motoriks. Bandcamp New & Notable Oct 25, 2023
This massive compilation from Marvin Tate's Chicago ensemble is funny, wildly eclectic, and bursting with energy. Bandcamp Album of the Day Nov 3, 2022